در تاريخ چنين نقل شده است: «مأمورين به خانة امام جواد (عليه السلام) وارد شدند و امام را در لحاف و يا گليمي كه بود، مورد حمله قرار دادند و آنقدر با شمشير بر آن ضربه وارد كردند كه مطمئن شدند امام جواد (عليه السلام) از دنيا رفته است. ولي روز بعد امام را زنده يافتند». همانطور كه خود ميبينيد در اين نقل نيامده است كه بدن پاره پاره شد بلكه فقط ميگويد مأمورين با آنچه انجام دادند مطمئن شدند امام را زنده رها نكردهاند. اين قضيه اگر از ديد حوادث خارق عادت نگريسته شود اين گونه بيان ميشود كه امام (عليه السلام) با معجزه حفظ شدهاند و شمشيرها كاري نبودهاند. اگر اين باشد، نظاير زيادي در تاريخ ائمه تحت عنوان معجزه وجود داشته و اگر هم اين نباشد، شبيه به جريان حملة قزاقهاي رضاخاني به مرحوم مدرس است كه مطمئن به فوت مدرس شدند و فردا مرحوم مدرس به رضاخان گفت: به كوري چشم دشمنان مدرس زنده است. بنابراين قضاوت در اين جريان كه آيا معجزه بوده است يا نه، نياز به مراجعه به كتب مربوطه دارد.