بازگشت

كيفيت ولادت امام جواد


در مناقب ابن شهرآشوب مي نويسد [1] - موقعي كه ولادت امام جواد عليه السلام نزديك شد حضرت رضا عليه السلام به خواهرش حكيمه امر فرمود كه هنگام ولادت نزد خيزران حاضر شده و با قابله در خانه اي كه خيزران بود داخل شوند و چراغ در آنجا بگذارند و آنگاه كه درد طلق خيزران را گرفت چراغ خاموش كنند كه كسي مادر امام جواد را نبيند و نداند كه درباره ي او چه مي شود، حكيمه خاتون از اين دستور مضطرب شده و او را دهشتي عارض شد گويا فراموش كرده بود كه وجود مقدس ائمه ي هدي را جز ذات مقدسه از حوريان بهشتي دست نخواهد رساند.

در اين احوال بود كه ديد نور الهي و جمال ربوبي به جانب آسمان ساطع شده و تمامي خانه را گرفته و ابوجعفر جواد را در طشت جا داده اند و بر او چيزي نازك مانند پارچه قرار دارد [2] - و آن مولود سعيد چشمان خود به طرف آسمان دوخته و منادي از عرش اعلي او را ندا مي كند يا فلان بن فلان اثبت انت صفوتي من خلقي و موضع سري و عيبة علمي و اميني علي وحيي و خليفتي في ارضي لك و لمن تولاك



[ صفحه 12]



اوجبت رحمتي و منحت جناني و حللت حواري و عزتي و جلالي لاصلين من عاداك اشد عذابي و ان وسعت عليهم من سعة رزقي

يعني امام پسر امام ثابت و پايدار باش كه توئي برگزيده ي من از خلق من و توئي جايگاه سر من و خزانه و صندوق علم من و امين من بر وحي من و خليفه من در زمين من براي تو و براي كسي كه تو را دوست دارد رحمت خودم را واجب نمودم و بهشت خودم را بخشيدم و كنيزان بهشتي خود را حلال كردم قسم به عزت و جلال خودم كه مي رسانم به كساني كه تو را دشمني كنند سخت ترين عذاب خودم را اگرچه بر آنها روزي و رزق خود را توسعه بدهم.

در اين بين صداي منادي قطع گرديد و امام عليه السلام در حالتي كه دست خودش را بر سرش گذاشته بود خود فرمود [3] .

شهد الله انه لا اله الا هو و الملائكة و اولوالعلم قائماً بالقسط لا اله الا هو العزيز الحكيم

عوفي شاعر در خصوص طشت و جامه به اين مديحه اشاره نموده و مي گويد [4] .



هو الذي اذولدته امه

عاجلها منه حسيبا فابتدر



حتي تفزعن النسامن حولها

و قلن هذا هوا مرمبتكر



و الوالد الطيب قد جلله

عنهن مولاه بثوب فاستتر



يعني اين است آن كسي كه وقتي مادرش او را زائيد به شتاب درآورد او را از روي حساب و پيشي گرفت به طوري كه زنان اطراف او را بيم و وحشت گرفته و گفتند اين امري است تازه و نوظهور و اين نورسيده



[ صفحه 13]



پاك و پاكيزه را مولا و آفريدگار او بزرگ شمرده و براي تجليل او را به جامه بهشتي پوشانيد


پاورقي

[1] مناقب ج 2 ص 437.

[2] المصدر نقل از وفات امام جواد ص 6.

[3] بحارالانوار ج 7 ص 191 نقل از بصائر الدرجات.

[4] مناقب ابن شهرآشوب ج 2 ص 432 - (وفات امام الجواد ص 7).