مسعودي در اثبات الوصيه مي نويسد [1] طولي نكشيد كه غضب الهي و انتقام پروردگار جعفر پسر مامون را به عقوبت ناگواري دچار نمود بدين طريق كه روزي او مست شده و به واسطه افراط در باده گساري عقل وي اختلال يافته و از روي خبط و اشتباه در چاهي افتاد و او را وقتي درآوردند كه به درك اسفل رهسپار و به عذاب اخروي كه شديدتر و رسوا كننده تر دچار گرديده بود