شيخ مفيد در ارشاد و ابن شهرآشوب [1] در مناقب و طبرسي در اعلام الوري [2] و مجلسي در بحارالانوار [3] مي نويسد وقتي كه حضرت ابي جعفر از بغداد بيرون آمد و از ماندن نزد مامون منصرف شد با ام الفضل زوجه خودش عازم مدينه گرديد و از بغداد تا كوفه جماعتي حضرتش را مشايعت كردند وقتي كه به دار مسيب رسيد موقع مغرب بود امام عليه السلام به مسجد رفت و در صحن مسجد درخت خشكي از نبقه (سدر) بود امام جواد پاي ريشه آن درخت وضو گرفت و با مردم نماز مغرب را به جا آورد در ركعت اول الحمد و اذا جاء نصرالله را خوانده و در



[ صفحه 72]



ركعت دويم الحمد و قل هو الله احد را قرائت فرمود قبل از ركوع قنوت خواند پس از آن ركعت سوم را گذارد آنگاه تشهد و سلام داد سپس اندكي نشست و ذكر خدا كرده و بدون اينكه تعقيبي خوانده و سجده شكر به جا آورد پس از آن نماز عشا را به جا آورد و وقتي كه از مسجد درآمد و تا پاي درخت نبقه رفت مردم ديدند كه آن درخت بارور شده و ميوه نيكو دارد پس از آن از ميوه اش خوردند و آن را ميوه اي شيرين و بي دانه ديدند [4] .

ابن شهرآشوب مي نويسد كه ميوه آن درخت را شيخ مفيد خورده و آن را بي دانه يافته [5] .

اين ابيات در منتخب طريحي از مؤلف جليل منتخب شيخ فخرالدين طريحي در مديحه خاندان عصمت و طهارت است [6] .



فضائلهم جلت مناقبهم علت

مدايحهم شهد منايحهم ند



علوا في الوري جدا و اما و والدا

فطابوا و طاب الام و الاب و الجد



باسمائهم يستجلب البر و الرضا

بذكر هم يستدفع الضر و الجهد



اين ابيات را المقرم در كتاب وفات امام الجواد عليه السلام [7] خود درج نموده و قسمتي را از انشاء علي بن عيسي اربلي كتاب كشف



[ صفحه 73]



الغمه [8] در وصف خاندان عصمت و محامد اوصاف و جلالت قدر و كرامت مقام و مرتبه ايشان نگاشته كه نگارنده آن را با تطبيق با اصل كتاب كشف الغمه در اينجا ترجمه به فارسي نموده و مي نگارد

به اين خاندان است كه طريق هدايت واضح و آشكار شده و مسلمين از ردائت و عيب به سلامت شدند و به درستي ايشان اميد رستگاري و نجات از عذاب آخرت است اينان اهل احسان و جود و هر مديحه اي را كه بگويند از مقام شايستگي و استحقاق ايشان پست تر است و هرگونه اخلاق پسنديده و نيكو از اخلاق كريمه ايشان گرفته شده و تمامي صفات كريمه در عنصر شريف آنها و اعراق لطيفه شان خلق گرديده بهشت در پيوستگي و وصال ايشان است و جهنم در دوري و فراق از آنها خواهد بود و اين اوصاف دلالت بر تمامي هر فردي از ايشان خواهد داشت و از براي حاضر و غايب ايشان محرز و ثابت است دوستي آنها واجب و لازم است و دولت ايشان باقي و دائم است سيادت و بزرگواري آنان قائم و علي الدوام و سرور دوستان ايشان از داشتن ولاي آنها هميشه و مستدام است همين بس شرف و افتخار آنان را كه جد ايشان محمد مصطفي و پدر آنها علي مرتضي و مادرشان فاطمه زهرا صلوات الله و سلامه عليهم اجمعين است



[ صفحه 74]