شهادت امام جواد (ع)
چون هنگام شهادت امام ما، جواد نزديك شد، امام، فرزندش علي الهادي و جمعي از شيعيان خاص و محبين مطمئن را فراخواند.
ودايع و مواريث انبياء را به حضرت هادي تسليم كرد و به ديگران فرمود: «امام پس از من علي است. امر او، امر من است. كلام او، كلام من است و اطاعت از او، اطاعت از من و اطاعت از خدا است.»
و سكوت كرد.
يك نفر پرسيد: «پس از او امام كيست؟»
فرمود: «فرزندش حسن.»
يك نفر پرسيد: «پس از حسن، امام كيست؟»
اشك در چشمان امام ما، جواد جمع شد، بغض گلويش را گرفت و شروع به گريه كرد و گريه اش لحظه به لحظه شدت يافت.
و در ميان گريه فرمود: «پس از حسن، فرزندش مهدي منتظر و قائم به حق امام است.»
يك نفر پرسيد: «يابن رسول الله! او چرا قائم ناميده شده است؟»
امام ما، جواد فرمود: «به اين دليل كه او به امر امامت قيام مي كند، در آن زمان كه يادش فراموش شده و اكثر قائلين به امامت، به وادي ارتداد غلتيده اند.»
يك نفر پرسيد: «چرا منتظر ناميده مي شود؟»
امام ما، جواد فرمود: «به اين دليل كه غيبتش به طول مي انجامد و مخلصان انتظار ظهورش را مي كشند و ترديد كنندگان به وادي انكار
[ صفحه 123]
مي افتند و منكران يادش را مسخره مي كنند و منافقان به تكذيبش برمي خيزند و شتاب آلودگان هلاك مي شوند و مسلمين نيز به ورطه ي نابودي مي افتند.» [1] .
[ صفحه 124]
پاورقي
[1] وفيات الائمه - صفحه ي 341.