به بيماري ناشنوايي و گوش درد مبتلا شده بودم، آن چنان كه هيچ صدايي را نمي شنيدم. امام ما، جواد از بيماري من مطلع شد، مرا فراخواند. دست بر گوش من گذاشت و به گوشم گفت: «بشنو و فرابگير.»

از آن پس آن چنان شنوا شدم كه خفيف ترين صداها را هم مي شنيدم. [1] .



[ صفحه 92]