يادداشتي براي امام جواد عليه السلام نوشتم به اين مضمون كه:

پدرم ناصبي است و داراي عقايد منحرف و مرا بسيار آزار مي دهد. فدايتان شوم. اولا: مرا دعا كنيد.

و ثانيا: بفرماييد كه با او چه كنم؟ افشاء و رسوايش كنم يا با او بسازم. امام پاسخ فرمود:

مضمون نامه ات را درباره ي پدرت فهميدم.

ان شاءالله همواره دعايت مي كنم.

و اما مدارا براي تو بهتر از افشاگري است. در پي هر سختي، آساني است. صبر كن كه عاقبت از آن متقين است. خدا تو را در ولايت آن كه در ولايتش هستي ثابت قدم بدارد. ما و شما در امانت خدا هستيم و خدا امانت خويش را ضايع نمي كند.

پس از اين نامه و دعاي امام، پدرم متحول شد و هرگز با من مخالفت نكرد. [1] .



[ صفحه 88]