همان طور كه قبلا گفتيم در نحوه ي شهادت ايشان چند اختلاف وجود دارد؛ ولي آنچه مشهورتر از بقيه است اين است كه همسر ايشان ام الفضل دختر مأمون به تحريك عمويش معتصم، آن حضرت را مسموم كرد. به دليل آنكه ام الفضل از آن حضرت كينه اي در دل داشت به سبب آنكه آن حضرت ميل به زنان و كنيزان ديگرش مي كرد و خصوصا مادر امام هادي (عليه السلام) را بر او ترجيح مي داد. به همين دليل بارها ام الفضل نزد پدرش مأمون شكايت امام جواد (عليه السلام) را مي نمود.

حتي يك شب ام الفضل نزد پدرش مأمون رفت و شكايت كرد كه حضرت جواد (عليه السلام) زني از اولاد عمار ياسر گرفته و



[ صفحه 68]



بدگويي آن حضرت را نزد پدرش كرد.

آن شب مأمون مست بود و با گفته ي دخترش بسيار خشمگين شد و با شمشير خود به خانه و اتاق امام جواد (عليه السلام) حمله كرد و آن چنان شمشير بر بدن حضرت زد كه حاضران گمان نمودند بدن ايشان پاره پاره شد. وقتي صبح شد، ديدند كه آن حضرت سالم است و يكي ديگر از معجزات آن حضرت مي باشد.

باز در زمان خلافت معتصم، ام الفضل شكايت ها و نارضايتي خود را نسبت به امام جواد (عليه السلام) نزد معتصم بيان كرد.

در كتاب «عيون المعجزات» نقل شده است: معتصم بعد از گرفتن بيعت از مردم، متوجه ي احوالات امام جواد (عليه السلام) شد و طي نامه اي به حاكم مدينه از او خواست امام و همسرش ام الفضل را به بغداد روانه كند.

به محض رسيدن امام جواد (عليه السلام) و ام الفضل به بغداد، ام الفضل نزد معتصم رفته و شكايت خود را از امام جواد (عليه السلام) به معتصم بيان نمود.



[ صفحه 69]



معتصم نيز چون دنبال بهانه اي براي شهادت حضرت مي گشت، ام الفضل را به شهادت حضرت قانع كرد.

ام الفضل انگور رازقي را زهرآلود كرده، نزد آن امام مظلوم آورد و چون حضرت از آن تناول نمود اثر زهر در بدن مباركش ظاهر شد.

ام الفضل از كار خود پشيمان شد و شروع به گريه و زاري نمود.

حضرت فرمود: «حالا كه مرا كشتي گريه مي كني، به خدا سوگند به بلايي مبتلا خواهي شد كه مرهم پذير نباشد.»

بعد از شهادت امام جواد (عليه السلام)، ام الفضل به بلايي گرفتار شد و هر چه اطبا معالجه كردند، مفيد و مؤثر واقع نشد تا آنكه از حرم معتصم بيرون آمد و آنچه از مال دنيا داشت صرف مداواي آن مرض كرد؛ ولي مفيد و مؤثر نشد و با بدترين حالت هلاك شد و زيانكار دنيا و آخرت گرديد.

جعفر بن مأمون نيز چون يكي از عوامل شهادت حضرت بود به سزاي اين امر در حال مستي به چاه افتاد و به هلاكت رسيد.



[ صفحه 70]