علي بن مهزيار روايت مي كند: يكي از افراد «بني هاشم» نامه اي به امام جواد (عليه السلام) نوشت و در آن مطرح نمود: من نذر كرده ام، براي مدت دو سال به سواحل دريا بروم و در آنجا براي حفظ مرزها پاسداري و نگهباني كنم. اي مولاي من! جانم به قربانت، آيا نظر شما اين است كه وفاي به اين نذر براي من واجب است؟ يا مي توانم به جاي آن، پولي پرداخت كنم تا در راه خير مصرف گردد؟

امام جواد (عليه السلام) كه مطلع بود آن مرد از روي ناآگاهي به مسائل و مصالح اجتماعي و در جهت تقويت حاكمان ناصالح اين نذر را كرده با خط خويش در جواب او نوشت: «اگر از نذر تو افراد مخالف اهل بيت (عليهم السلام) مطلع شده اند و بيم خطر



[ صفحه 44]



ملامت و سرزنش مي كني، بايد به نذر خود وفا كني؛ اما اگر آنان اطلاع پيدا نكرده اند، مي تواني از نذر خويش منصرف شوي و به جاي آن كار خير ديگري انجام دهي. انشاء الله خداوند، من و تو را به كارهاي خير توفيق عطا فرمايد.

والسلام



[ صفحه 45]