امام جواد عليه السلام از جدش اميرمؤمنان علي عليه السلام نقل كرده كه حضرتش به اباذر فرمود:



[ صفحه 372]



إنما غضبت لله عزوجل فارج من غضبت له إن القوم خافوك علي دنياهم و خفتهم علي دينك. و الله! لو كانت السماوات و الأرضون رتقا علي عبد ثم اتقي الله لجعل الله له منهما مخرجا لا يؤسنك إلا الحق و لا يوحشنك إلا الباطل.

يا اباذر! همانا براي خداوند خشم و غضب كردي، پس گرامي بدار كسي را كه به خاطر او غضب كردي بدون ترديد اين قوم بر دنياي خود از تو ترسيدند و تو بر دينت از آنان ترسيدي.

به خدا سوگند اگر آسمانها و زمين ها بر بنده اي بسته شود و او تقواي الهي پيشه كند و از خدا بترسد، خداوند از ميان آن دو براي او راه خروجي فراهم سازد،

جز حق تو را آرامش نبخشد و جز باطل تو را دچار وحشت و نگراني نسازد.

حضرتش در سخن ديگري فرمود:

من استفاد أخا في الله فقد استفاد بيتا في الجنة. [1] .

كسي كه در راه خدا برادري به دست آورد در حقيقت خانه اي در بهشت به دست آورده است.

اين استفاده برادر ديني از جهاتي است:

يكي امر به معروف و نهي از منكر است كه انسان برادر ديني خود را هر لحظه به خير تذكر دهد و از شر و بدي بازش دارد.

ديگر آنكه از او در راه خير براي رضاي خدا استفاده كند، يعني كاري كه مي خواهد براي رضاي خدا بنمايد، او را هم شريك سازد، مثلا مسجدي بسازد،



[ صفحه 373]



دست افتاده اي را بگيرد، يتيمي را بنوازد، كتابي مفيد طبع و نشر كند.

سوم آنكه به استظهار او قيام به واجب كند، يعني او را در سفر مكه براي حمايت خويش همراه ببرد، يا در امر واجب ياريش كند، يا در مستحبات ياريش نمايد.

در هر حال، استفاده از برادر مؤمن در تمام شؤون زندگي ميسر است، خواه هدف اولي كمك به خود يا حمايت از او باشد.

در هر صورت، هر دو از ثواب و پاداش اخروي بهره مند خواهند شد، از اين رو حضرتش تضمين خانه اي در بهشت نمود تا بنيان برادري و اجتماع اسلامي مشيد و استوار باشد.