هنگامي كه حضرت رضا عليه السلام به دعوت اجباري مأمون به خراسان آمد، هيچ يك از افراد خانواده اش را نياورد، اما به وسيله ي نامه توسط پيك ها و مسافران روابط خود را با يگانه فرزندش حضرت جواد عليه السلام حفظ مي كرد كه هر يك از اين نامه ها حكايت از شخصيت امام جواد عليه السلام مي كند. براي نمونه به اين دو روايت توجه كنيد:

1- به حضرت رضا عليه السلام خبر رسيد كه اطرافيان امام جواد عليه السلام را از ناحيه ي در كوچك خانه ي اندروني وارد و خارج مي كنند تا نيازمندان كمتر مزاحم شوند. امام رضا عليه السلام ضمن نامه اي به فرزندش فرمود: اي ابوجعفر! اطرافيان تو به سبب صفت بخلي كه دارند، مانع خير رساني تو به مستمندان هستند؛ به حقي كه بر گردن تو دارم، از اين پس، از در بزرگ رفت و آمد كن و به مستمندان احسان كن. [1] .

2- در يكي از نامه ها حضرت رضا عليه السلام به فرزندش چنين نوشته بود: بسم الله الرحمن الرحيم؛ خداوند عمر طولاني به تو دهد و تو را در پناه خود از گزند دشمنان حفظ فرمايد. اي پسرم! پدرت فدايت گردد، من در



[ صفحه 163]



حال زندگي و سلامتي اموال را در اختيار تو قرار دادم تا صله ي رحم كني. خداوند مي فرمايد: (من ذا الذي يقرض الله قرضا حسنا) [2] و نيز مي فرمايد: (لينفق ذو سعة من سعته و من قدر عليه رزقه فلينفق مما اتاه الله) [3] .

اي پسرم! پدرت فدايت گردد، خداوند به تو وسعت بخشيده، مبادا علاقه به چيزي تو را از پاداش هاي فراوان اخروي كه نتيجه ي انفاق و توجه به مستمندان است، محروم سازد. [4] .