هنگامي كه حضرت جواد عليه السلام متولد شد، پدر بزرگوارش فرمود: خداوند به من فرزندي ارزاني داشت كه شبيه به موسي بن عمران است كه دريا را مي شكافت (منظور آن است كه درياي علم و دانش را مي شكافد)، و مانند عيسي بن مريم است كه مادرش طاهره و مطهره آفريده شده بود. همان گونه كه به مادر عيسي تهمت زدند، به مادر فرزند من نيز تهمت مي زنند، با اين كه مادرش زن پاك دامني است. سپس فرمود: هيچ مولودي همانند فرزند من مايه بركت براي شيعيان نخواهد بود؛ «هذا المولود الذي لم يولد مولود أعظم علي شيعتنا بركة منه». [1] .

نام امام نهم محمد و القاب او جواد و تقي و كنيه ي او أبوجعفر ثاني است. نام پدرش رضا و نام مادرش خيزران است.

در نهم يا پانزدهم رمضان سال 195 هجري در مدينه به دنيا آمد و در آخر ذي قعده ي سال 220 يا 225 بر اثر زهري كه به دستور معتصم عباسي توسط «ام الفضل» همسر آن حضرت، به او داده شد، در بغداد به شهادت رسيد.



[ صفحه 158]



ايام زندگاني حضرت به دو دوره تقسيم مي شود: 7 سال پيش از امامت و 17 سال دوران امامت او است كه مصادف با حكومت مأمون و معتصم عباسي است و جوان ترين امامي است كه به توطئه ي عباسيان شهيد شد.