حضرت جواد عليه السلام فرمود:

اگر محرم قتل صيد كرد و در حال احرام بود و صيد از ذوات الطير و بزرگ بود بايد يك گوسفند قرباني كند.



[ صفحه 506]



اگر اين صيد در حرم واقع شد بايد دو برابر قرباني كند.

اگر قتل در حال محل بودن ولي بچه طير باشد بايد شتري كه تازه از شير گرفته باشد قرباني كند فعليه جمل قد فطم من اللبن.

اگر قتل در حرم بود بايد شتر تازه از شير گرفته شده و قيمت يك بچه پرنده را بدهد.

اگر صيد از وحوش بود آن هم خر وحشي باشد بايد يك گاو قربان كند.

اگر شترمرغ بود بايد يك شتر بزرگ يا يك گاو بزرگ قربان كند.

اگر يك آهو صيد كرده باشد بايد يك گوسفند كفاره بدهد.

اگر هر يك از اين صيدها در حرم كعبه باشد جزاء مضاعف است.

اگر اصابت كرد صيد در حالي كه بر محرم واجب بود قرباني كند و احرام احرام حج است نحر او در مني صورت مي گيرد.

ان اصاب المحرم يجب عليه الهدي فيه و كان احرام بالحج نحره بمني.

اگر احرام به عمره داشت بايد نحر در مكه بشود و جزاء آن صيد بر عالم و جاهل مساوي است «گناه آن بر خودش باقي است».

اگر در خطا بود كفاره آن بر آزاد است.

اگر در عمد بوده و في العمد له المآثم و هو موضوع عنه في الخطاء و الكفارة علي الحر في نفسه و علي السيد في عبده و الصغير لا كفارة عليه و هي علي الكبير واجبة و النادم يسقط بندمه عنه عقاب الاخره و المصر يجب عليه العقاب في الاخرة

اگر در عمد بوده بر سيد و ارباب كفاره و آزاده است ولي بر بنده و صغير كفاره نيست بلكه بر كبير واجب است و اگر پشيمان شد و توبه كرد از او ساقط مي شود ولي عقاب آخرت به جاي خود هست و براي مصر كه دائما صيد كند و اصراري به صيد حرم داشته باشد هم كفاره هست هم عقاب آخرت.

مأمون خوب توجه كرد و گفت احسنت احسنت يا اباجعفر [1] .