خيراني از پدرش روايت مي كند كه مي گفت: من در خراسان در خدمت امام رضا (ع) بودم كه مردي به آن حضرت گفت: آقاي من! اگر پيشامدي شد، به چه كسي بگرويم؟ فرمود: به پسرم ابوجعفر. مثل آن كه گوينده براي امامت كوچك به حساب آورد. امام رضا (ع) فرمود: همانا خداوند تبارك و تعالي عيسي بن مريم را به رسالت و نبوت برگزيد و صاحب سن ابوجعفر (ع) را شريعت تازه اش ساخت. يعني كتاب بر او نازل فرمود و او را عزيزش كرد، در سني كه كمتر از سن ابوجعفر بود. [1] .

باز حسين بن بشار روايت مي كند كه ابن قياما واسطي نامه اي به حضرت رضا نوشت و در آن نامه آورده بود كه تو چگونه امامي هستي كه فرزند نداري؟ حضرت در پاسخ او فرموده بود: تو از كجا دانستي كه من فرزند ندارم. به خدا چند روز و شب نگذرد و عمر من به سر نيايد، مگر آن كه خداوند پسري به من مي دهد كه حق و باطل را جدا مي سازد. [2] در اين روايت امام از غيب هم خبر مي دهد.