بازگشت

بقعه ي چهل دختر قم


اما بقعه ي بزرگ كه موسوم به چهل دختر است، در كتيبه ي آن اسم شاه طهماسب نوشته شده و تاريخ آن سال 953 است. اول كسي كه در اين بقعه دفن شده محمد بن موسي مبرقع بوده و بعد از آن همسر او بريهه، دختر جعفر بن امام علي النقي (ع) در كنار شوهرش دفن شد و برادرانش يحيي



[ صفحه 368]



صوفي و ابراهيم پسران جعفر بن علي النقي به قم آمدند و ارث خواهرشان بريهه را گرفتند. ابراهيم برگشت و يحيي در قم ماند و در ميدان زكريا بن آدم، نزديك حمزة بن موسي بن جعفر (ع) اقامت نمود.

در جنب محمد بن موسي مبرقع و نزديكي قبر او قبور جمعي از علويان و سادات وجود دارد؛ از جمله زينب دختر ام موسي و ام محمد دختر موسي و ابوعلي محمد بن احمد بن موسي [1] و دختران او فاطمه و بريهه و ام سلمه و ام كلثوم و غير آنها از علويات و فاطميات كه تمامي آنها از اعقاب موسي مبرقع بوده و در همان محل مدفونند.

در تحفةالازهار آمده كه موسي مبرقع شش پسر به نام هاي ابوالقاسم و حسين و علي و احمد و محمد و جعفر داشته است. احمد بن موسي نيز سه پسر به نام هاي عبيدالله، ابوجعفر محمد اعرج، ابوحمزه و جعفر داشته است. صاحب عمدةالطالب گفته كه اولاد موسي مبرقع از پسرش احمد است و اولاد احمد از پسرش محمد اعرج است. [2] .

عطاردي مؤلف مسند امام جواد گويد: موسي مبرقع جد سادات رضوي است كه به امام رضا (ع) منتهي مي شود كه همه در ايران، هند، پاكستان، افغانستان، تركستان، عراق، شام و ديگر كشورها پخش شده اند. [3] .


پاورقي

[1] ابوعلي محمد بن احمد، بزرگ مردي بود فاضل و بسيار پرهيزكار و خوش برخورد و نيكو منظر و فصيح زبان و دانشمند و عاقل، ملقب به اعرج و رييس و نقيب سادات شهر قم و امارةالحاج مخصوص او بوده است. نقل است والي قم او را به ائمه تشبيه كرده و در فضل، او را قابل امام شدن مي دانسته. وفات او در سوم ربيع سال 315 بوده و در مقبره ي محمد بن موسي مدفون است.

[2] منتهي الآمال، ج 5، ص 37.

[3] مسند امام جواد، ص 86.