بازگشت

مختصري از زندگينامه ي امام جواد


امام نهم عليه السلام در سال 195 ه ق در مدينه به دنيا آمد. نام شريفش محمد مشهور به ابوجعفر و القاب معروف ايشان تقي و جواد است. پدرش حضرت رضا عليه السلام است و مادرش سبيكه (خيزران، ريحانه) نام دارد. چون حضرت امام رضا عليه السلام شهيد شد، امام محمدتقي عليه السلام هفت سال و چند ماه داشت كه به امامت رسيد. با آنكه خردسال بود، چون از طرف خداوند به امامت برگزيده شده بود، صغر سن در امامت ايشان مدخليت ندارد، زيرا كوچك و بزرگ در مكتب پروردگار يكسان هستند.

امام جواد عليه السلام از همان سنين كودكي مجسمه ي وقار و صاحب عزت و اقتدار بود و هيچ وقت كارهاي كودكانه و عبث نمي كرد. در ترويج دين و حفظ شعائر اسلام همان وظيفه اي را داشت كه ديگر ائمه معصومين عليهم السلام داشتند و از نظر امامت و ولايت با آنها در يك صف قرار گرفته و مسئوليت حراست از دين اسلام و تبليغ احكام و تشريح مسائل اسلامي و تعليم و تربيت



[ صفحه 298]



ديني را عهده دار بود.

مأمون چون فضايل امام نهم را شنيد و به شخصيت و عظمت آن امام جوان پي برد، شوق زيارت او را يافت، ضمن اينكه مي خواست سادات علوي در حيطه ي قدرت او باشند. پس دستور داد حضرت جواد عليه السلام را به خراسان دعوت كردند و چون ديد اين جوان هاشمي با همه ي خردسالي در علوم و فنون و حكمت و ادب و كمال عقل مثل بزرگان و مشايخ علماست، به او زياد احترام مي كرد و دختر خود ام الفضل را به تزويج او درآورد و وي را با احترام خاصي به مدينه فرستاد.

عباسيان كه از علاقه ي زياد مأمون به امام جواد عليه السلام و تزويج دخترش و شخصيت والاي اين جوان بيمناك بودند و از برگشتن خلافت به علويان بعد از مأمون احساس خطر مي كردند، به دسيسه و توطئه چيني دست زدند و آن قدر سعايت كردند تا سرانجام ام الفضل همسر امام را تحت تأثير قرار دادند و او امام جواد عليه السلام را مسموم ساخت.

مدت عمر امام جواد عليه السلام بيست و پنج سال و مدت امامتش هفده سال بود و سرانجام در سال 220 ه ق به شهادت رسيد.



[ صفحه 299]