امام در تفكر قرآني شيعي داراي مقام روحانيت كامل و علم رشدي، علم الكتاب، علم لدني و عنداللهي است؛ از اين رو درباره علم امام چنان كه در اصول كافي بيان شده نمي توان محدوديتي قايل شد و آنان حتي به علم غيب نيز آگاه هستند وگرنه نمي توانند در مقام خلافت و ربوبيت طولي نقشي را ايفا كنند. اين نكته را مي توان از آيات مختلفي به دست آورد؛ زيرا آن كه موجب شده تا حضرت آدم به نيابت از انسان هاي كامل، مسجود فرشتگان شود دارا بودن علم خاصي بوده كه خداوند از آن به تعليم اسمايي ياد كرده است. اين علم اسمايي است كه زمينه مسجوديت و خلافت انسان كامل را فراهم مي آورد و آن علمي خاص است كه از ذات الهي به انسان كامل مي رسد و او را براي امامت و خلافت مهيا مي سازد. از اين رو آنان همانند خضر (عليه السلام) از علوم غريب و غيب برخوردار هستند تا بتوانند در مسير كمالي هر چيزي دخالت و تصرف نمايند و زمينه هاي كمال يابي اشياء را فراهم آورند.

دانستن و يا داشتن علم غيب از سوي امامان هيچ گاه تزاحمي با علم غيب الهي نخواهد داشت؛ زيرا علم غيب ايشان همانند تصرفات ربوبي آنان، به شكل اذني و طولي مي باشد و آنان از سوي خداوند ماذون مي شوند تا علوم غيبي را اطلاع يابند و يا در امور تصرف كنند و اين گونه نيست كه تصرف ايشان از مقام عند امري (سرخودي) باشد چنان كه حضرت خضر (عليه السلام) در هنگام تعليم و آموزش و ربوبيت حضرت موسي (عليه السلام) به اين نكته توجه مي دهد كه هر چيزي انجام مي گيرد ماذون و با اذن خاص الهي بوده و بيرون از ربوبيت طولي خداوند انجام نمي شود.

از آن جايي كه انتخاب و انتصاب امام از سوي خداوند است، شخصي كه به اين مقام دست مي يابد از چنان روحانيت و كمالي برخوردار مي گردد كه نه تنها چشم و گوش خداوند است بلكه خداوند خود گوش و چشم اين بنده مي شود. به اين معنا كه از مقام قرب نوافل و قرب فرايض برخوردار مي شود. گاه در مقام قرب نوافل امام و انسان كامل و خليفه الهي گوش و چشم خداوند مي شود و افسوس و نوميدي انسان كامل را به خود نسبت مي دهد چنان كه مي فرمايد: فلما اسفونا انتقمنا؛ زماني كه نوميد شديم از ايشان انتقام كشيديم كه اين نوميدي از آن رو به خدا نسبت داده شده كه انسان كامل و خليفه الهي از ايشان نوميد شده بود. گاه ديگر در مقام قرب فرايض مي نشيند و در آن زمان خداوند چشم و گوش انسان كامل و امام و خليفه الهي مي شود و هرچه را خداوند به علم غيب و امور ديگر مي داند و يا عمل مي كند خليفه و امام كامل نيز اين گونه است. بنابراين انسان كامل با چشم خدا مي بيند و با گوش خدا مي شنود و با دست خدا عمل مي كند.