شيخ مفيد رحمه الله در ارشاد نقل مي كند، وقتي كه حضرت جواد عليه السلام با همسرش فضل دختر مأمون از بغداد به مدينه مراجعه مي فرمود به كوفه تشريف آوردند مردم او را مشايعت مي كردند. موقع غروب به خانه ي مسيب رسيد در آنجا فرود آمد و داخل مسجد رفت. در صحن مسجد رفت سدري بود كه هنوز ميوه نياورده بود، امام كوزه ي آبي خواست و در پاي درخت وضو گرفت و براي مردم نماز مغرب خواند. در ركعت اول سوره حمد و اذا جاءنصرالله خواند و در ركعت دوم حمد و قل هوالله خواند و پيش از ركوع قنوت گرفت، پس ركعت سوم را خواند و تشهد و سلام گفت، بعد از مدتي نماز عشا را به جاي آورد و تعقيب خواند و دو سجده شكر به جاي آورد و از مسجد بيرون آمد زمانيكه به كنار درخت سدر رسيد مردم ديدند كه آن درخت ميوه داده و از اين جريان شگفت زده شدند از ميوه ي آن درخت خوردند، ميوه اش هسته نداشت آنگاه امام عليه السلام را توديع نمودند [1] .