ان لله عبادا يخصهم بالنعم و يقرها فيهم ما بذلوها فاذا متعوها نزعها عنهم و حولها الي غيرهم
خداوند عزوجل را بندگاني است كه آنان را به انواع نعمت ها مخصوص گردانيده و نعمتها را در آن ها قرار داده. تا گاهي كه آن را مي بخشند پس گاهي كه منع كردند و به فقراء و مستحقين ندادند از آنها مي گيرد و به ديگران تحويل مي دهد.

حضرت جواد (ع) از پدران بزرگوار خود از حضرت اميرالمؤمنين (ع) نقل مي فرمايد و مرحوم سيد رضي رضوان الله عليه اين كلام را در جزو حكمتهاي حضرت علي (ع) در نهج البلاغه (شماره 417 ص 1275 شرح نهج البلاغه مرحوم فيض الاسلام) نقل نموده است.