پس از مرگ مأمون و به خلافت رسيدن برادرش «معتصم» اول كاري كه عليه حضرت جواد عليه السلام انجام داد آن بود كه به حاكم مدينه نوشت كه آن حضرت را به بغداد روانه كند و او چنين كرد.

حضرت جواد عليه السلام در محرم سال 220 وارد بغداد شد از اين روز تا هنگام شهادت آن بزرگوار هر روز خليفه عليه امام اقدامي مي كرد و آن حضرت را به عناوين مختلف مورد شكنجه و آزار قرار مي داد از آن جمله:

به عده اي از وزيران و خاصان خود دستور داد نامه هائي دروغين به نام حضرت به اسم افراد مختلف بنويسند و در آن نامه ها مردم را عليه حكومت به نفع خود بشورانند سپس اين نامه ها را به عنوان آنكه جاسوسان خليفه به دست آورده اند به نزد معتصم آورده و او را از اين ماجرا آگاه سازند.

آن از خدا بي خبران كه رضايت مخلوق را بر سخط خالق ترجيح مي دادند چنين كردند.

معتصم حضرت را احضار كرده و گفت: شنيده ام كه قصد خروج داري و به اطراف و به اين و آن نامه نوشته اي و مردم را به ياري خود دعوت



[ صفحه 40]



حضرت فرمود: كه به خدا قسم من در اين موضوع چيزي نمي دانم.

معتصم گفت: فلان و بهمان بر تو گواهي دارند و آنها نيز عليه حضرت طبق دستور گواهي دادند و نامه هاي ساختگي و غير حقيقي را نشان دادند كه از غلامان گرفته ايم.