بازگشت

الطمع علي قدر السبيل


حرص و آز به اندازه طول راه است انسان بايد انديشه كند كه چند سال در دنيا خواهد ماند و طول زندگاني او چقدر است به آن اندازه در تهيه مال و ثروت دنيا كوشش كند كه رفع نياز عمر كوتاه او را بكند نه بيشتر.

سعدي مي گويد:



آن شنيد ستم كه در صحراي غور

بار سالاري بيفتاد از ستور



گفت چشم تنك دنيا دار را

يا قناعت پر كند يا خاك گور