كشتن گاه مرد بين دو طرف صورت اوست (زبان كه در دهان



[ صفحه 131]



او قرار گرفته است.) و انديشه با سستي توأم است (تعجيل در كارها نبايد كرد).

در برخي از نسخه ها: «بين فكيه» نوشته شده است و معني چنين مي شود كه: قتلگاه مرد بين دو فك اوست يعني زبانش كه گفته اند: زبان سرخ سرسبز مي دهد بر باد.