محدث قمي در كتاب منتهي الامال درباره ي شكل و شمائل حضرت جواد الائمه مي نگارد: مشهور اين است كه رنگ آن بزرگوار گندمگون و بعضي گفته اند: سفيد رنگ و ميانه بالا بود.

در كتاب جنات الخلود راجع به شكل و شمائل حضرت امام محمد تقي عليه السلام مي نويسد: هيكل حضرت جواد خوش تركيب و در نهايت نزاكت و وقار بود، ابروهاي مباركش قوي



[ صفحه 26]



و پيوسته و باريك بود، رنگ آن برگزيده ي خدا مثل گل محمدي سرخ و سفيد بود، چشمهاي مقدسش مشكي و گشاده بود، بيني مباركش باريك و كشيده، دندانها ريزه و سفيد نظير در خوشاب (يعني درخشنده) بود، گوشهاي مباركش بزرگ، دست و انگشتان آن بزرگوار بلند و رسا، بين دو كتف مقدسش وسيع و گشاده، كمر مباركش باريك، سينه و شكم هموار و مساوي يكديگر، خط موئي از ميان پستانهاي آن حضرت تا نزديك ناف اتصال داشت، محاسن شريف مشكي و مجعد يعني پيچيده، گردن مبارك بلند، قامت متوسط اندكي متمايل به بلندي، مفاصل يعني محل پيوند استخوانها قوي، در يكي از دو كتف مقدسش نقش مهر امامت ظاهر و هويدا بود.