بازگشت

صحن مقدس


صحن كاظمين تا قرن (13) هجري كوچك بود و به وسيله ي محمد جعفر قلي خان وزير ايراني در زمان داود پاشا كه پادشاه عراق بود بزرگ شد و اكنون مانند صحن حضرت سيد الشهداء عليه آلاف التحية و الثناء قريب شصت غرفه دارد و مساحت آن به طور تقريب (60در70) مي باشد، اين صحن داراي



[ صفحه 127]



پنج در بوده بدين بيان: دو در از طرف قبله، دو در غربي و يك در شرقي.

در صفحه ي (299) رجال اسلام مي نويسد: در سنه ي (1300) هجري حاج فرهاد ميرزا صحن و رواق و گنبد و حرم مطهر حضرت موسي بن جعفر عليه السلام را تزيين كرد و تاريخ آن را بر در قسمت شرقي عمارت كه آينه كاري و نقاشي شده نگاشته است ضريح نقره ي بزرگ كه محيط بر دو مرقد منور است از آثار اين نابغه ي زمان است.

ايوان طلا مقابل در قبله است كه اين شعر در زمان شاه اسماعيل صفوي در كتيبه ي مينائي آن نوشته شده:



باب الحوائج است كه روي نياز خلق

پنچ گه زچهار طرف سوي اين در است.



قسمتي از كاشي آن در سنه ي (1322) هجري و كاشي كاري بالاي در كه در سنه ي (1298) هجري خاتمه يافت از ناصر الدين شاه است.

در چهار طرف ايوانها مناره هائي هست. مناره ي جنوب شرقي را سلطان سليم ثاني ساخت. سه مناره ي ديگر را شاه اسماعيل صفوي پايه گذاري كرد و فتحعلي شاه قاجار آنها را به پايان رسانيد و حاج فرهاد ميرزا آنها را طلا گرفت.

مرحوم ملك فيصل پادشاه عراق در سنه ي (1350) هجري مبلغ پانزده هزار (15000) دينار عراقي را براي اصلاح اماكن متبركه و عتبات عاليات و بقعه هاي مقدسه تعيين كرد كه



[ صفحه 128]



مصرف شود. در هر سالي مبلغ چهار هزار (4000) دينار عراقي را به خصوص عتبات عاليات تعيين كرده كه براي تعمير و ترميم به مصرف مي رسد.

توليت آستانه ي مقدس با خانواده ي: البوشيخ است كه از بني شيبه و متوليان بوده اند. ازسال (375) هجري توليت با اين خانواده بوده و فرامين موجوده اينك نزد شيخ عبد الزراق است.



[ صفحه 129]