از قصيده اي در مدح اهل بيت
اگر مرغ دلم، شب زنده دار است
مرا در دل، هواي هشت و چار است
بهشت و حور و قصر و باغ رضوان
رخ نيكوي يار گل عذار است
گلي ديدم به طرف بوستاني
كه بويش آيت پروردگار است
زآه آتشين من هويداست
دلم پروانه ي شمع نگار است
به خاك رهگذار آل عصمت
تعالي الله، كه قطره خاكسار است
[ صفحه 156]