وي برادر علي بن مهزيار، و از شخصيت هاي بزرگ شيعه در زمان غيبت صغري است، و به افتخار نمايندگي امام در اين عصر نايل گرديده است.

مرحوم شيخ طوسي در رجال خود يك جا او را از اصحاب امام جواد (ع) و در جاي ديگر از اصحاب امام هادي (ع) شمرده است [1] .

مرحوم علامه مجلسي در «وجيزه» او را توثيق نموده و شيخ حر عاملي او را از سفراي امام زمان (ع) شمرده است.

از «سيد بن طاووس» نقل شده كه او را از وكلاي معروف امام زمان دانسته است و شيعياني كه معتقد به امامت امام حسن عسكري (ع) بودند، شكي در وكالت او نداشتند.

البته ابراهيم در محل سكونت خود اهواز، اين وظيفه را انجام مي داد.