در مناظره ي اول يحيي از امام سؤال كرد ولي اين بار امام از يحيي سؤال مي كند، در اين جلسه، وقتي كه مجلسي آماده شد، و سكوت مجلس را فراگرفت، صداي امام سكوت مجلس را شكست، و خطاب به يحيي فرمود:

- اگر سؤال كنم حاضري جواب دهي؟

- آري

- خبر ده مرا از شخصي كه نگاه كرد به زني در اول روز



[ صفحه 62]



و براي او حرام بود، هنگام عصر براي او حلال گشت، هنگام غروب آفتاب حرام شد، عصر آن روز حلال گرديد، نزديك غروب آفتاب حرام گشت، موقع نماز عشاء حلال شد، نيمه شب همان شب حرام گشت، در وقت طلوع آفتاب حلال؟ اينك بگو اين همه حلال و حرام چگونه بود و چرا اين چنين حالاتي پيدا شد؟

- به خدا سوگند نمي دانم.

امام: اين زن كنيزي بود و مالكي داشت، مردي بيگانه به آن كنيز نگاه كرد و نگاهش حرام بود، عصر آن روز كنيز را از مالك خريداري كرد و حلال شد، روز بعد هنگام ظهر آن كنيز را آزاد كرد و حرام گشت، هنگام عصر با هم ازدواج كردند، حلال گرديد، موقع مغرب او را ظهار كرد و زن بر او حرام شد، [1] هنگام عشاء كفاره ي ظهار را پرداخت و زن بر او حلال گشت، نيمه ي شب آن شب او را طلاق داد باز حرام شد، و چون طلاق رجعي [2] بود صبح رجوع كرد و حلال گرديد [3] .



[ صفحه 63]