از سوي ديگر، اگر شيعه بتواند اين مرحله ي سرنوشت ساز و بسيار حساس را از سر بگذراند و اين پيكار فكري را به سود خود تمام كند و نقش پيشتاز خود را در سطح فكري همگاني، آنچنان كه هست، نگهدارد...، توانسته است حقانيت و شايستگي خود را نه فقط براي نسلي كه با آن حادثه ي ويژه همزمان بود و در زمان اوج آزادي انديشه ها بسر برد، بلكه براي نسل هاي ديگري هم كه بعدها مي آيند، ثابت و مبرهن سازد.

زيرا در اين صورت پيروزي اين فرقه، به ويژه در اين شرائط، در زماني بوده است كه دشمنان آن به خصوص از لحاظ فكري و سياسي، در بهترين و قوي ترين وضع و موقعيت بوده اند و از طرف ديگر همگان مي ديدند كه شيعه در حساس ترين و خطرناك ترين مرحله و در ضعيف ترين موقعيتي كه ممكن است براي آنان ايجاد شود، بسر مي برد و چاره اي نيز از رو در رو شدن مستقيم و بي پرده با دشمنان و رو نمودن و نشان دادن تمامي نيرو و توان طرفين، نبود.