بازگشت

بنياد پاك و ميلاد فرخنده


- پدر آن بزرگوار امام علي بن موسي بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب عليهم السلام بود.

علي بن موسي، انسان برجسته اي بود كه آوازه ي فضل و دانش او در همه آفاق جهان اسلام طنين انداز بود تا آنجا كه حتي مخالفان آن حضرت، چونان شيعيان و هواخواهان، به يكسان، زبان به ستايش او مي گشودند. او «رضا» بود. چرا كه هم خالق به «امامت» و «حجيت» او رضايت داشت و هم مردم او را به عنوان سالار و پيشواي خود پذيرفته بودند.

- مادر آن امام، سبيكه ي نوبيه نام داشت كه به همراه گروهي، از افريقا به مدينه آمده و در آنجا با سلاله ي پيامبر، وصلت كرده بود كه ثمره ي اين پيوند امام جواد عليه السلام بود.

در برخي از روايات آمده است كه اين زن از قوم ماريه ي قبطي، همسر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله، بوده است اما اين نكته بعيد به نظر مي رسد.

- بنا به عقيده ي ما، امامي كه خداوند او را بر مي گزينند تا نمونه اي شايسته براي خير و صلاح گردد بايد از همه نظر كامل باشد. زيرا وجود



[ صفحه 10]



هرگونه نقص يا عيبي در فكر يا جسم او مبين آن است كه اين فرد، امام نيست.

امام رضا عليه السلام 55 سال داشت اما هنوز صاحب فرزند نشده بود. از همين رو شايعاتي از سوي سران و مبلغان فرقه واقفيه كه معتقد به غيبت امام موسي كاظم بودند و مي گفتند كه او پس از خود به امامت هيچ امامي وصيت نكرده است، نشر مي يافت مبني بر اينكه امام رضا عقيم است و او را فرزندي نيست و اين عيبي آشكار در رهبري ديني به شمار مي آيد. بنابر چنين انديشه اي امام رضا عليه السلام واقعاً امام نبود. حتي يكي از اين افراد نامه اي به امام نگاشت و در آن گفت:

تو چگونه امام هستي در حالي كه فرزندي نداري؟!

امام رضا در پاسخ به اين شخص فرمود: تو از كجا مي داني كه من فرزندي ندارم؟ به خدا قسم روزها و شبها سپري نمي شود تا آنكه خداوند مرا فرزند ذكوري عنايت فرمايد كه حق و باطل را از هم جدا مي سازد. [1] .

همچنين يكي از ياران وي به آن حضرت عرض كرد: امام پس از تو كيست؟ آن حضرت فرمود: فرزندم. سپس گفت: آيا كسي كه فرزند ندارد جرأت آن را دارد كه بگويد فرزندم؟

راوي اين حديث گويد: چند روزي سپري نشده بود كه امام جواد، به دنيا آمد. [2] .

همچنين ابن قيام واسطي، كه جزو فرقه ي واقفيه بود و امامت حضرت



[ صفحه 11]



رضا را قبول نداشت، نزد آن حضرت آمد و به قصد عيبجويي از آن حضرت گفت: آيا مي شود كه دو امام (در يك مقطع زماني) با هم باشند؟

آن حضرت فرمود: نه مگر آنكه يكي از آن دو صامت (خاموش) باشد.

ابن قيام گفت: پس چطور براي تو صامتي نيست؟

امام فرمود: چرا، به خدا قسم خداوند براي من (فرزندي) قرار مي دهد كه حق و اهل آن را بدو استوار مي بخشد، و باطل و باطل خواهان را نيست و نابود مي كند. در آن هنگام حضرت رضا فرزندي نداشت اما يك سال بعد از اين ماجرا امام جواد به دنيا آمد. [3] .

سال 195 هجري و ماه رجب بود. [4] شيعيان وفادار، مشتاقانه در انتظار ولادت فرزند امام رضا عليه السلام بودند. احاديث نيز آنان را از مقدم مبارك اين كودك خبر داده بود. آنها از رسول خدا صلي الله عليه و آله روايت مي كردند كه فرمود: «پدرم به قربان بهترين كنيزان اهل نوبه»

اين حديث به مادر امام جواد اشاره داشت.

شيعيان مي خواستند برهان فرقه ي واقفيه را كه شايعات و تبليغات بسياري بر ضد امام رضا به راه انداخته بودند، درهم بكوبند.

آن شب مصادف با شب نوزدهم ماه مبارك رمضان بود كه از افق حق ماهي كه از خورشيد تابانتر و پرشكوهتر و والاتر بود، درخشيدن گرفت.



[ صفحه 12]



آري او امام جواد عليه السلام بود.

راويان حديث از زبان پدر بزرگوار اين نوزاد نقل كرده اند كه فرمود: اين مولودي است كه در اسلام پر بركت تر از او زاده نشده است.

بلي، امام جواد در زماني پا به عرصه ي هستي نهاد كه شيعيان با يكديگر به اختلاف برخاسته بودند و تبليغات برخي از مخالفان به دلهاي بعضي از مردم ساده لوح نفوذ كرده بود. در اين برهه تولد فرزند موعود امام رضا عليه السلام نشانه ي صدق آن حضرت و بطلان عقيده ي واقفيه شد.

چون امام جواد به دنيا آمد تبليغات و شايعات واقفيه به سرعت رنگ باختند و آنها چونان نمك در ميان موجي خروشان ذوب شدند. تولد امام جواد سببي شد براي پيروزي حق و اتحاد شيعه و پيروي از حق، پس از اختلاف و تفرقه هايي كه پيش آمده بود.

بعلاوه امام رضا همواره مي فرمود: فرزندم جانشين من بر شماست. حال آنكه مردم مي ديدند كه آن حضرت فرزندي ندارد چون او به دوره ي كهولت رسيد و دل برخي از هواداران و دوستان ساده انديش او دچار شك و ترديد شد، امام جواد به دنيا آمد. بنابراين ولادت او فرخنده و خجسته بود و شيعيان چون احاديث خود را راست و حق ديدند، بانگ شادماني سر دادند و خداي را سپاس و ستايش گفتند.


پاورقي

[1] بحار الانوار، ج 50، ص 22.

[2] بحارالانوار، ج 50، ص 22.

[3] بحارالانوار، ج 50، ص 22.

[4] در اصول كافي آمده است كه ولادت امام جواد عليه السلام در دهم رمضان 195 هـ بوده است.