روايت شده است كه امام جواد را پس از شهادت پدر بزرگوارش به مسجد رسول خدا صلي الله عليه و آله آوردند. او كه در آن هنگام هنوز در سنين طفوليت به سر مي برد، به سوي منبر رو كرد و يك پله از آن بالا رفت و آنگاه به سخن در آمد و گفت: «منم محمد پسر رضا! منم جواد! منم دانا به نسبهاي مردم در صلبها! من به ضماير و ظواهر شما و آنچه به سوي آن روانه ايد آگاهم! علمي كه پيش از آنكه خداوند مخلوقات را بيافريند به ما ارزاني داشته و تا پس از فناي آسمانها و زمينها نيز باقي است. اگر غلبه اهل باطل و حكومت گمراهان و هجوم اهل شك نبود، هر آينه سخني مي گفتم كه پيشينيان و آيندگان از آن به شگفت مي آمدند»! آنگاه دست شريف خويش را بر دهانش گذارد و گفت: «اي محمد خاموش شو همچنان كه پدرانت پيش از اين خاموشي گزيدند».