عده اي در عراق بودند كه راههاي بصره را بسته بودند و به فساد و گناه دست مي آلودند و اموال مردم را مي گرفتند. رئيس آنها مردي به نام محمد بن عثمان، بود نبردهايي بين آنها و سردار معتصم اتفاق افتاد كه تعداد بسياري از آنها كشته يا اسير شدند و سر بريده ي آنها را براي معتصم فرستادند، و در سال 220 عجيف سردار معتصم در بغداد با آنها به جدال پرداخت و بر آنها سخت گرفت، آنها را بازداشت كرد و به شهر خانقين، فرستاد، و بعدها در حمله اي كه رومي ها به آن منطقه كردند ديگر كسي از آنان باقي نماند. [1] .