ابراهيم بن محمد بن عبدالوهاب در سال 210 هجري بود كه همراه با دوستان و يارانش قيام كرد و او از بني عباس بود و از ابراهيم بن مهدي حمايت مي كرد، به دستور مأمون او را دستگير مي كنند، مدتي در زندان بود و از زيرزمين راهي براي فرار كنده بود كه خبر آن به مأمون مي رسد و مأمون شخصا از آن بازديد مي كند و دستور قتل او و ديگر همكارانش را صادر مي كند (بر چه مبنايي؟) و ابن عائشه را به دار مي آويزند و سپس در گورستان قريش دفنش مي كنند. [1] .