مردي شجاع و بسيار نيرومند و آگاه به فنون نبرد بود. در سال 199 شورش خود را از كوفه آغاز كرد و با همكاري محمد بن ابراهيم علوي برنامه هاي انقلابي خود را دنبال كرد، و همه ي مردم با محمد بن ابراهيم بيعت كردند و او بر فراز منبر كوفه خطبه خواند و تعهد كرد كه به كتاب خدا و سنت پيامبر و فروع اسلامي عمل كند. ابوالسرايا، گردنكشان و طرفداران بني عباس از جمله فضل بن عباس را قلع و قمع كرد. حسن بن سهل از بغداد زهير بن مسيب را با لشكري به جنگ ابوالسرايا فرستاد و اين جنگ در كنار فرات اتفاق افتاد كه شكست فاحشي به نيروهاي بغداد وارد آمد و غنيمت هاي بسياري از آن طرفداران ابي السرايا شد. پس از آن حسن بن سهل از بغداد حسن عبدوس را به جنگ ابي السرايا فرستاد، او هم كاري از پيش نبرد و در نبرد كشته شد. پس از مرگ محمد بن ابراهيم با محمد بن محمد بن زيد علوي بيعت كرد. در اين سال بود



[ صفحه 178]



كه براي اكثر بلاد اسلامي حاكم تعيين كردند و برخي در محل سكونت خود مستقر شدند. عده اي بدون خونريزي و جمعي با آتش و خون، از جمله همان زيدالنار كه در بصره فعاليت داشت. بالاخره حسن بن سهل، هرثمة بن اعين را به نبرد ابي السرايا فرستاد و در چند درگيري كه اتفاق افتاد ابي السرايا شكست خورد، او را گرفتند و نزد حسن بن سهل بردند، او دستور كشتن ابي السرايا را داد، سرش را نزد مأمون فرستادند و بدنش را بر پل بغداد نصب كردند و اين اتفاق در سال 200 هجري به وقوع پيوست. [1] .