امام جواد عليه السلام در برابر فرقه هايي كه در دوران آن حضرت وجود داشتند، شيعيان خود را آگاه ساخته و از انحراف از جاده حقيقت بر حذر مي داشتند.

يكي از اين فرقه ها اهل حديث يا مجسمي مذهب بوده كه خدا را جسم مي پنداشتند. امام عليه السلام درباره ي آنان به شيعيان مي فرمود كه اجازه ندارند پشت هر كسي كه خدا را جسم مي داند نماز گزارده و به او زكات بپردازند.

واقفه يكي ديگر از فرقه هاي موجود انشعابي از شيعه در زمان امام



[ صفحه 166]



جواد عليه السلام بود كه به صورت مشكلي در مقابل شيعيان مطرح شده بود، آنان كساني بودند كه پس از شهادت امام كاظم عليه السلام بر آن حضرت توقف كرده و امامت فرزندش علي بن موسي الرضا عليه السلام را نپذيرفتند. وقتي از امام عليه السلام درباره ي نماز خواندن پشت سر واقفي مذهبان سؤال مي شد، آن حضرت در جواب، شيعيان را از اين كار نهي مي فرمودند.

زيديه نيز فرقه اي بود منشعب از شيعه، در روايتي از امام جواد عليه السلام آمده كه حضرتش فرمودند: واقفيه و زيديه، مصداق اين آيه از قرآن مي باشند كه: «وجوه يومئذ خاشعة عاملة ناصبة.»

در روز قيامت يك عده كه اهل آتش هستند بر چهره هايشان در آن روز غبار ذلت و خواري نشسته همچون كساني نمودار است كه شدت سختي هاي وارده بر چهره هاي ايشان نمودار است.

غلات [1] نيز مورد تنفر امامان عليه السلام بودند، خطر اين فرقه براي شيعيان بسيار جدي بود. اينان به نام امامان، رواياتي را به دروغ ساخته و بدين وسيله شيعيان را كه پيرو ائمه بودند به انحراف مي كشاندند. امام جواد عليه السلام درباره ي ابوالخطاب كه از سران غلات بود فرمودند: لعنت خدا بر ابوالخطاب و اصحاب او و كساني كه درباره ي لعن بر او توقف كرده و يا ترديد كنند. [2] .