او از ياران سه امام : امام كاظم و امام رضا و امام جواد عليهم السلام به شمار مي رود، او در عين حال يكي از وزراي بني عباس بود و در ديوان آنان كار مي كرد.

در ابن رابطه از امام رضا عليه السلام روايت شده كه فرمودند : خداوند در دربار ستمگران بندگاني دارد كه به وسيله ي آنان برهان خود را آشكار مي سازد، و آنان را در شهرها قدرت مي بخشد تا به وسيله ي آنان دوستان و اولياي خود را از ستم ستمگران نگاه دارد، و امور مسلمانان را سر و سامان دهد، آنان پناه مؤمنان در حوادث و خطرها هستند، و شيعيان نيازمند ما و گرفتاران به آنان پناه مي آوردند و رفع گرفتاري خود را از آنان مي خواهند، خداوند به وسيله ي اينان مؤمنان را از ترس ستمگران ايمن مي كند، آنان مؤمنان راستين و امينان خدا در زمين هستند، از نور آنان قيامت نوراني است، به خدا قسم آنان براي بهشت آفريده شده اند، بهشت براي آنان گوارا باد، آنگاه فرمود : هر يك از شما بخواهد مي تواند به همه ي اين مقامات برسد.

محمد بن اسماعيل بن بزيع سؤال كرد : فدايت گردم با چه چيز؟ امام فرمود : اينكه با ستمگران باشد ولي با شاد كردن شيعيانمان ما را خوشحال نمايد، و در پايان خطاب به محمد بن اسماعيل كه از وزراي دربار عباسي بود فرمود : اي محمد تو نيز از آنان باش. [1] .

امام رضا عليه السلام در مجلسي كه از محمد بن اسماعيل سخن به ميان آمد فرمودند : دوست دارم در ميان شما مثل او باشد.

كشي گويد : او از امام جواد عليه السلام پيراهني براي كفن خود خواست و امام هم پيراهن خود را به محمد بن اسماعيل بن بزيع عطا فرمود.

روايات وارده از او در كتب اربعه به 229 روايت مي رسد.