1- علي بن محمد هادي عليه السلام، كه امام دهم شيعيان مي باشند، و در صحيفة الهادي عليه السلام به تفصيل در خصوص آن بزرگوار سخن خواهيم گفت.

2- موسي بن محمد، كه به مبرقع (نقاب زننده) لقب يافته است، او از مادر كنيزي به دنيا آمد، و به فرزندانش سادات رضوي مي گويند، زيرا امام رضا عليه السلام فرزندي جز امام جواد عليه السلام نداشت، و امام جواد عليه السلام نيز پسري جز امام هادي عليه السلام و موسي نداشت، و از آنجا كه به امام جواد عليه السلام و امامان بعد از ايشان ابن الرضا مي گفتند، فرزندان موسي به سادات رضوي اشتهار يافتند، اكثر فرزندان او در قم ساكن مي باشند.

او اولين فرد از سادات رضوي است كه در سال 256 هجري به قم وارد شد، و از آنجا كه همواره بر چهره اش نقاب (برقع) مي افكند، از اين رو به او موسي مبرقع لقب داده اند.

پس از ورود به قم بزرگان اين شهر او را نشناخته و از شهر بيرون كردند [1] ، او از شهر قم به كاشان رفت، و حاكم آنجا احمد بن عبدالعزيز بن دلف عجلي او را گرامي داشت، پس از مدتي بزرگان قم او را به قم وارد ساخته و گرامي اش داشتند، و از دخترانش زينب، ام محمد و ميمونه كه در كوفه بودند خواستند به قم بيايند، آنان به قم آمده و پس از وفات در كنار حضرت معصومه عليهاالسلام دفن شدند، زينب همان بانوئي است كه بر قبر حضرت معصومه عليهاالسلام قبه اي بنا نهاد، چرا كه قبل از آن، قبر ايشان با حصير و بوريا پوشيده شده بود.

موسي شب چهارشنبه دو روز به آخر ربيع در سال 296 از دنيا رفت، و امير قم عباس بن عمرو غنوي بر ايشان نماز گزارد و در شهر قم دفن گرديد، او دو فرزند به نامهاي احمد و محمد داشت، كه محمد در كودكي مرد، و تمامي نسل او از احمد بن موسي هستند، از او در كتب اربعه تنها يك روايت در باب ارث نقل شده است.

3- حكيمه خاتون، او توفيق درك چهار معصوم : پدر، برادر، امام عسكري و امام عصر عليهم السلام را داشته است، در قضيه ي ولادت امام عصر عليه السلام امام عسكري عليه السلام تنها او را باخبر ساخت.

او بسيار به مادر امام عصر عليه السلام احترام مي گذارد، و در خدمت آن بزرگوار بود، و امام عسكري عليه السلام به ايشان فرمود : «اي عمه خداوند به تو پاداش خير دهد». [2] .

او در شهر سامرا از دنيا رفت و در همانجا دفن گرديد، و قبر ايشان در پائين پاي امام هادي و امام عسكري عليهماالسلام قرار دارد.

4- خديجه خاتون، شيخ طوسي در كتاب الغيبة از احمد بن ابراهيم نقل مي كند كه در سال 262 هجري به محضر آن بانو رسيدم و از پشت پرده با او سخن گفتم، و از او خواستم حديثي برايم نقل كند، كه فرمود : «نهمين فرزند از فرزندان امام حسين عليه السلام ميراث او را تقسيم مي كنند در حاليكه او زنده است». [3] .