عبدالعظيم بن عبدالله حسني گويد : به امام جواد عليه السلام عرض كردم : اميد دارم كه قائم آل محمد عليه السلام كه زمين را از عدل و داد پر مي كند همچنانكه از جور و ستم پر شده باشد، شما باشيد.

امام فرمود : اي اباالقاسم تمامي ما اهل بيت قيام كننده به امر الهي و هدايتگر به دين او مي باشيم، و اما قائمي كه خداوند به وسيله ي او زمين را از كافران و منكران پاك مي گرداند و آن را از عدل و داد پر مي كند، او كسي است كه ولادتش بر مردم مخفي مي ماند و شخصش از آنان غائب مي گردد، و بردن نامش بر ايشان حرام است، و او همنام و هم كنيه ي پيامبر است.

و او كسي است كه زمين براي او درهم پيچيده مي شود، و هر سختي برايش آسان مي گردد، و اصحابش به تعداد اصحاب بدر يعني سيصد و سيزده نفر مي باشند كه از شهرهاي دور كنار او جمع مي گردند، و اين تأويل آيه ي قرآن است كه مي فرمايد : «هر جا باشيد خداوند شما را گرد هم مي آورد به درستي كه خداوند بر هر كار قادر و تواناست».

هرگاه اين تعداد از اصحاب كه مخلص مي باشند گرد او جمع شوند خداوند امرش را ظاهر و آشكار مي گرداند، و هنگامي كه تعداد ده هزار نفر براي او جمع شدند به اجازه ي الهي خروج مي كند و دشمنان خدا را پياپي به قتل مي رساند تا خداوند بزرگ خشنود گردد.

عبدالعظيم گويد : گفتم : اي مولايم چگونه مي يابد كه خداي بزرگ خشنود شده است؟

فرمود : در قلبش مهرباني و عطوفت القا مي كند، و هنگامي كه داخل شهر مدينه شد لات (اولي) و عزي (دومي) را خارج كرده و آنان را مي سوزاند.