در روايتي آمده : مأمون به يحيي بن اكثم گفت : مسأله اي را با محمد بن رضا عليهماالسلام مطرح كن كه در آن بماند، پرسيد : اي ابوجعفر در مورد مردي كه با زني زنا كرد آيا مي تواند با او ازدواج كند؟

امام فرمود : او را رها مي كند تا عده اش بگذرد و معلوم شود از او يا از ديگري حامله نيست، چرا كه ممكن است با فرد ديگري نيز زنا نموده باشد، آنگاه اگر خواست با او ازدواج مي كند، مثل او نسبت به آن زن همانند درخت خرمائي است كه آن مرد از آن درخت به صورت حرام خورده است آنگاه آن درخت را مي خرد و به صورت حلال از آن تناول مي نمايد.

يحيي از جواب امام شگفت زده شد، امام از او پرسيد : اي ابامحمد چه مي گويي در مورد مردي كه زني صبحگاه بر او حرام بود نيمه ي روز بر او حلال شد - و همانند حديث گذشته را ذكر كرد - سپس به زن رجوع كرد و بر او حلال شد، و مرد مرتد گرديد و زن بر او حرام شد، مرد توبه كرد و به اسلام بازگشت به ازدواج اولي بر او حلال گشت، همچنانكه پيامبر ازدواج زينب با ابوالعاص بن ربيع را به عنوان همان ازدواج اولشان تثبيت كرد بعد از آنكه او اسلام آورد.