مرحوم شيخ حر عاملي، طبرسي و ديگر بزرگان آورده اند:

پس از آن كه مأمون - خليفه ي عباسي - جهت جبران جنايتي كه در حق امام رضا عليه السلام انجام داده بود؛ و نيز جهت تداوم سياستش، دختر خود، ام الفضل را به عقد و نكاح حضرت جوادالأئمه عليه السلام درآورد؛ و او را بر حسب ظاهر مورد احترام شايان قرار مي داد.

حضرت ابوجعفر، امام محمد جواد عليه السلام بعد از آن جريان، تصميم گرفت كه از حضور مأمون و نيز از شهر خراسان به بغداد عزيمت فرمايد.

و به همين جهت حضرت، به همراه همسرش ام الفضل حركت نمود و راهي مدينه ي منوره گرديد؛ و مردم در بين راه حضرت را مشايعت كردند.

امام عليه السلام همچنان به راه خود ادامه داد تا به دورازه ي كوفه رسيد و مردم كوفه به استقبال آن حضرت آمدند و نزديك غروب آفتاب حضرت به خانه ي مسيب وارد شد؛ و چون امام عليه السلام مختصر استراحتي نمود، روانه ي مسجد گرديد.



[ صفحه 110]



در حيات مسجد درخت سدري بود كه از مدت ها قبل خشك شده بود و ميوه نمي داد، پس حضرت مقداري آب درخواست نمود؛ و آن گاه در كنار آن درخت خشكيده وضو گرفت و در همان جا نماز مغرب را به جماعت خواند.

پس هنگامي كه نماز پايان يافت، مردم متوجه شدند كه آن درخت خشكيده به بركت آب وضوي حضرت، سبز گرديده است و پر از ميوه مي باشد.

اين حادثه مورد تعجب و حيرت همگان قرار گرفت و تمام افراد از ميوه هاي آن خوردند.

و مهم تر از همه آن كه ميوه هاي اين درخت سدر، برخلاف ديگر سدرها، بدون هسته و بسيار شيرين و خوش مزه بود. [1] .



[ صفحه 111]