يكي از اصحاب حضرت جواد الأئمه عليه السلام، به نام ابوهاشم، داوود بن قاسم جعفري حكايت كند:

زماني كه امام محمد جواد عليه السلام در شهر بغداد ساكن بود، روزي به منزل ايشان وارد شدم و در مقابل حضرت نشستم، لحظه اي بعد از آن ياسر خادم آمد و حضرت به او خوش آمد گفت و او را در كنار خويش نشانيد.

بعد از آن ياسر خادم عرضه داشت: يا ابن رسول الله! بانو ام جعفر از شما اجازه مي طلبد تا به حضور شما و همسرت، ام الفضل بيايد.

و حضرت اجازه فرمود، در اين لحظه با خود گفتم: اكنون كه وقت ملاقات نيست، براي چه ام جعفر مي خواهد به ملاقات حضرت جواد عليه السلام بيايد؟!

در همين افكار غوطه ور بودم و خواستم كه از محضر حضرت خارج شوم، كه ناگاه امام عليه السلام به من فرمود: اي ابوهاشم! بنشين تا قضيه برايت روشن گردد و متوجه شوي كه ام جعفر براي چه به ملاقات ما مي آيد.

وقتي ام جعفر نزد حضرت آمد، در كناري با هم خلوت كردند و



[ صفحه 73]



من متوجه صحبت هاي آن ها نمي شدم؛ تا آن كه بعد از گذشت ساعتي، ام جعفر اظهار داشت: اي سرورم! من علاقه مند هستم شما را با همسرت، ام الفضل كنار هم ببينم.

حضرت فرمود: تو خود نزد او برو، من نيز خواهم آمد.

پس از لحظه اي كه ام جعفر رفت، حضرت نيز وارد اندرون شد و چون لحظاتي گذشت، امام عليه السلام سريع مراجعت نمود و اين آيه ي شريفه ي قرآن را تلاوت نمود: (فلما رأينه أكبرنه) [1] .

يعني؛ چون زنان، يوسف را مشاهده كردند، او را بزرگ و با عظمت دانستند.

آن گاه به دنبال حضرت، ام جعفر نيز خارج گرديد و گفت:

اي سرورم! چرا جلوس نفرمودي؟!

چه حادثه اي پيش آمد، كه سريع بازگشتي؟!

امام عليه السلام در پاسخ فرمود: جرياني اتفاق افتاد كه صحيح نيست من آن را برايت بيان كنم.

برگرد نزد ام الفضل و از خودش سؤال كن، او تو را در جريان قرار مي دهد كه هنگام ورود من به اطاق چه حادثه اي رخ داد؛ و چون از اسرار مخصوص زنان است، بايد خودش مطرح نمايد.

هنگامي كه ام جعفر نزد ام الفضل آمد و جوياي وضعيت شد، ام الفضل در پاسخ گفت: من بايد در حق پدرم نفرين كنم، كه مرا به



[ صفحه 74]



شخصي ساحر شوهر داده است.

ام جعفر گويد: من ام الفضل را موعظه و ارشاد كردم و او را از چنين افكار و سخنان بيهوده برحذر داشتم؛ و گفتم: حقيقت جريان را برايم بازگو كن، كه واقعيت امر چه بوده است؟

ام الفضل گفت: هنگامي كه ابوجعفر عليه السلام نزد من آمد، ناگهان عادت زنانگي - حيض - بر من عارض شد؛ و در حال جمع و جور كردن خود شدم كه شوهرم خارج گشت.

ام جعفر دو مرتبه نزد حضرت جواد عليه السلام آمد و گفت:

اي سرورم! شما علم غيب مي دانيد؟

امام عليه السلام فرمود: خير، ام جعفر گفت: پس چگونه دريافتي كه او در چنين حالتي قرار گرفته، كه در آن لحظه كسي غير از خداوند و شخص ام الفضل از اين موضوع خبر نداشت؟!

حضرت فرمود: علوم ما از سرچشمه ي علم بي منتهاي خداوند متعال مي باشد؛ و اگر چيزي بدانيم از طرف خداوند مي باشد.

ام جعفر گفت: آيا بر شما وحي نازل مي شود؟

حضرت فرمود: خير، بلكه فضل و لطف خداوند متعال بيش از آنچه تو فكر مي كني، بر ما وارد مي شود؛ و آنچه هم اينك مشاهده كردي، يكي از موارد جزئي و ناچيز است. [2] .



[ صفحه 75]