بازگشت

بخشش امام و سؤال خدا


مرحوم شيخ طوسي و كليني، به نقل از علي بن ابراهيم قمي و او به نقل از پدرش، ابراهيم بن هاشم حكايت نمايد:

روزي در محضر مبارك امام محمد جواد عليه السلام بودم، شخصي به نام صالح بن محمد - كه از طايفه ي واقفيه بود - وارد مجلس امام عليه السلام شد و اظهار داشت:

يابن رسول الله! مبلغي به مقدار ده هزار دينار - از وجوهات شرعيه - نزد من بوده است كه مؤمنين، آن ها را در اختيار من قرار داده بودند تا تحويل شما دهم.

وليكن من آن ها را مصرف خود و ديگران كرده ام، اكنون تقاضامندم مرا حلال نمائيد.

حضرت فرمود: حلال كردم.

ابراهيم بن هاشم گويد: همين كه آن شخص از مجلس حضرت جواد بلند شد و بيرون رفت، امام عليه السلام مرا مخاطب قرار داد و فرمود: اي ابوهاشم! وقتي حقوق و اموال ما به دست يكي از اين افراد مي رسد - كه در حقيقت، آن اموال مربوط به تمامي اهل بيت و ذريه ي



[ صفحه 51]



رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم؛ و نيز ايتام و مساكين است - در هر راهي كه خواستند مصرف مي كنند؛ و سپس در مجلس ما حضور مي آيند و اظهار مي دارند: ياابن رسول الله! تقاضا داريم كه از ما بگذر و ما را حلال گرداني.

و حضرت سپس افزود: آن ها فكر مي كنند كه ما نمي گوئيم، حلال كرديم، ولي به خدا قسم، در روز قيامت تمامي اين افراد مورد مواخذه و بازخواست خداوند متعال قرار خواهند گرفت و در سؤال و جواب سختي، واقع خواهند شد. [1] .



[ صفحه 52]




پاورقي

[1] اصول كافي: ج 1، ص 548، ح 27، تهذيب الأحكام: ج 5، ص 140، ح 19، غيبت شيخ طوسي: ص 213.