دومين فرزند برجسته و بزرگوار امام جواد ـ عليه السّلام ـ ابو احمد موسي مبرقع نام دارد از آنجا كه موسي داراي شمايل بسيار زيبا و صورت جميل بود كه هر كس را به يك نظر مي فريفت در كوچه ها برقع به صورت مي انداخت تا زنان و مردان از ديدن او ناراحت نشوند از اين جهت او را موسي مبرقع گويند. تولد موسي مبرقع را در سال 214 هـ.ق نوشته اند و در هنگام مرگ پدرش حدود 5 يا 6 سال بيشتر نداشت، چنانكه برادر بزرگوارش حضرت علي النقي ـ عليه السّلام ـ 7 يا 8 سال بيشتر نداشت، موسي 30 ساله بود كه از مدينه هجرت كرد و راهي قم شد و در هنگامي كه در شهر مدينه بود، سرپرستي اولاد امام جواد ـ عليه السّلام ـ را مي كرد و اموال صغار آن بزرگوار را سرپرستي مي نمود و موقوفات و صدقات پدرش را به اهلش مي رسانيد.
در سال 244 بود كه متوكل عباسي كه از موقعيت موسي مبرقع وحشت داشت او را از مدينه به بغداد احضار كرد و ايشان را در شهر سامرا منزل داد تا او را مثل برادر بزرگوارش امام علي النقي ـ عليه السّلام ـ زير نظر داشته باشد و ايشان تا سال 247 كه متوكل مُرد در سامرا بود، پس از مرگ متوكل، موسي به ايران آمد و سال 256 بود كه به قم وارد شد. موسي در قم مزارعي ايجاد كرد و خود به كار كشاورزي پرداخت و در همان جا ساكن گرديد.»[1] در شهر قم ساداتي كه منتسب به موسي مبرقع هستند خود را به سادات برقعي معرفي نموده و به اين عنوان مشهورند. موسي مبرقع پنج پسر داشت به نام هاي: ابوالقاسم حسين و علي و احمد و محمد و جعفر.
«اولاد و ذريّه موسي مبرقع غالبا در ري و قم بودند و از آنجا به قزوين، همدان، خراسان، كشمير، هندوستان و ساير بلاد منتشر شدند، و الان در بلاد شيعه از اعظم طوائف سادات و اشرافند»[2].
«موسي مبرقع در شب چهارشنبه هشت روز مانده به آخر ربيع الاول سال 296 هـ.ق در شهر قم وفات كرد و او را در منزل خودش به خاك سپردند و اكنون آرامگاه او مشهور است به چهل اختران»[3] بقعه بزرگ كه به نام 40 اختران است در كتيبه آن اسم شاه طهماسب به تاريخ 935 ثبت است. نخستين كسي كه در آن دفن شد محمد بن موسي مبرقع بوده، پس از آن همسر او بُرَيْهد[4] دختر جعفر (فرزند امام علي النقي) در كنار شوهر دفن شد. در كنار محمد فرزند موسي و نزديكي آرامگاه او گروهي از علوي ها و فاطمي ها، همگي از اعقاب موسي مبرقع مي باشند كه در آن جايگاه دفنند» و معروفند به چهل اختران و امروزه ملجأ و مأمني هستند براي شيفتگان امامت و ولايت و مرهمي براي دلسوختگان و دردمندان.