-34يحيي يكي از دانشمندان نامدار زمان مأمون، خليفه عباسي، بود كه شهرت علمي او در رشته هاي گوناگون
علوم آن زمان زبانزد خاص و عام بود. او در علم فقه تبحر فوق العاده اي داشت و با آنكه مأمون خود از نظر علمي
وزنه بزرگي بود، ولي چنان شيفته مقام علمي يحيي بود كه اداره امور مملكت را به عهده او گذاشت و با حفظ
سمت، مقام قضأ را نيز به وي واگذار كرد. يحيي علاوه بر اينها ديوان محاسبات و رسيدگي به فقرا را نيز عهده
دار بود. خلاصه آنكه تمام كارهاي كشور اسلامي پهناور آن روز زير نظر او بود و چنان در دربار مأمون تقرب
يافته بود كه گويي نزديكتر از او به مأمون كسي نبود .
اما متأسفانه يحيي، با آن مقام بزرگ علمي، از شخصيت معنوي برخوردار نبود .او علم را براي رسيدن به مقام و
شهرت و به منظور فخر فروشي و برتري جويي فرا گرفته بود. هر دانشمندي به ديدار او ميرفت، آنقدر از علوم
گوناگون از وي سؤال ميكرد تا طرف به عجز خود در مقابل وي اقرار كند !
-35در مورد ازدواج امام جواد، در صفحات آينده توضيح خواهيم داد .
-36يكي از اعمالي كه براي اشخاصِ در حال احرام، در جريان اعمال حج يا عمره حرام است شكار كردن است.
در ميان احكام فقهي، احكام حج، پيچيدگي خاصي دارد، از اينرو افرادي مثل يحيي بن أكثم، از ميان مسائل مختلف،
احكام حج را مطرح ميكردند تا به پندار خود، امام را در بن بست علمي قرار دهند !
-37مجلسي، بحار الأنوار، الطبعةالثانية، تهران، المكتبةالاًّسلامية، 1395 ه'.ق، ج 50، ص 76 - 75 - قزويني،
سيد كاظم، الاًّمام الجواد من المهد اًّلي اللحد، الطبعةالأولي، بيروت، مؤسسةالبلاغ، 1408 ه'.ق، ص 172. - 168
راوي اين قضيّه «ريّان بن شبيب» - دايي معتصم - است كه از ياران امام رضا - عليه السلام - و امام جواد و از
محدثان مورد وثوق بوده است (قزويني، همان كتاب، ص 168 - شيخ مفيد، الاًّرشاد، قم، مكتبة بصيرتي، ص 319
- 321 - طبرسي، الاًّحتجاج، نجف، المطبعةالمرتضوية، 1350، ص 245 - مسعودي، اثبات الوصية، نجف،
منشورات المطبعةالحيدرية، 1374 ه'.ق، ص 216 - شيخ مفيد، الاًّختصاص، تصحيح و تعليق: علي اكبر
الغفّاري،، منشورات جماعة المدرّسين في الحوزةالعلمية- قم المقدسة، ص 99 .)