بازگشت

گفتار امامان در اين زمينه


از بررسي تاريخ زندگاني امامان استفاده ميشود كه اين مسئله در زمان خود آنان مخصوصاً عصر امام جواد - عليه
السلام - نيز مطرح بوده و آنان هم با همين استدلال پاسخ دادهاند. به عنوان نمونه توجه شما را به سه روايت در اين
زمينه جلت ميكنيم:
- 1علي بن اسباط، يكي از ياران امام رضا و امام جواد - عليهما السلام - ميگويد: روزي به محضر امام جواد
رسيدم، در ضمن ديدار، به سيماي حضرت خيره شدم تا قيافه او را به ذهن خود سپرده، پس از بازگشت به مصر
براي ارادتمندان آن حضرت بيان كنم(18)
درست در همين لحظه امام جواد - عليه السلام - كه گويي تمام افكار مرا خوانده بود، در برابر من نشست و به من
توجه كرد و فرمود: اي علي بن اسباط !كاري كه خداوند در مسئله امامت انجام داده، مانند كاري است كه در مورد
نبوت انجام داده است. خداوند درباره حضرت يحيي - عليه السلام - ميفرمايد: «ما به يحيي در كودكي فرمان
نبوت داديم»(19)
و درباره حضرت يوسف - عليه السلام - ميفرمايد: «هنگامي كه او به حد رشد رسيد، به او حكم (نبوت) و علم
داديم».(20(و درباره حضرت موسي - عليه السلام - ميفرمايد:«و چون به سن رشد و بلوغ رسيد، به او حكم (نبوت) و علم
داديم»(21)
بنابر اين همان گونه كه ممكن است خداوند، علم و حكمت را در سن چهل سالگي به شخصي عنايت كند، ممكن
است همان حكمت را در دوران كودكي نيز عطا كند(22)
- 2يكي از ياران امام رضا - عليه السلام - ميگويد: در خراسان در محضر امام رضا بوديم. يكي از حاضران به
اما عرض كرد: سرور من، اگر (خداي نخواسته) پيش آمدي رخ دهد، به چه كسي مراجعه كنيم؟ امام فرمود: به
فرزندم ابو جعفر(23). در اين هنگام آن شخص سن حضرت جواد - عليه السلام - را كم شمرد، امام رضا - عليه
السلام - فرمودند: خداوند عيسي بن مريم را در سني كمتر از سن ابو جعفر، رسول و پيامبر و صاحب شريعت
تازه قرار داد(24)
- 3امام رضا - عليه السلام - به يكي از ياران خود به نام «معمر بن خلاد «فرمود: «من ابو جعفر را در جاي خود
نشاندم و جانشين خود قرار دادم، ما خانداني هستيم كه كوچكتران ما مو بمو از بزرگانمان ارث ميبرند»!(25)

***

-18از سخن بن اسباط استفاده ميشود كه آن حضرت در آن زمان پيرواني هم در مصر داشته است و آنان
علاقه مند بوده اند با خصوصيات جسمي حضرت آشنا شوند/
-19وَ آتَيْناهُ الحُكْمَ صبِيّاً (سوره مريم:12(
-20وَ لَما بَلَغَ أَشدّهُ حُكْماً وَ عِلْماً (سوره يوسف:22)
-21وَ لَما بَلَغَ أَشُدّهُ وَاسْتَوي آتَيْناهُ حُكْماً وَ عِلْماً (سوره قصص:14)
-22كليني، اصول كافي، تهران، مكتبةالصدوق، 1381 ه'.ق، ج1، ص 384 (باب حالات الأئمْ في السّنّ ) و ص
494 و نيز ر. ك به: قزويني، سيد كاظم، الاًّمام الجواد من المهد اًّلي اللحد، الطبعة الأولي، بيروت، مؤسسةالبلاغ،
1408ه'.ق، ص 232 - مسعودي، اثبات الوصية، الطبعة الرابعة، نجف، منشورات المطبعة الحيدرية، 1374 ه'.ق،
ص 211/
-23ابو جعفر كنيه امام جواد - عليه السلام - است، ايشان را براي تمايز از امام باقر - عليه السلام - ابو جعفر ثاني
مينامند/
-24كليني، همان كتاب، ج1، ص 322 و 384 - شيخ مفيد، الاًّرشاد، قم، مكتبة بصيرتي، ص 319 - فتّال
نيشابوري، روضة الواعظين، الطبعة الأولي، بيروت، مؤسسة الأعلمي، 1406 ه'.ق، ص 261 - علي بن عيسي
الاًّربلي، كشف الغمّة، تبريز، مكتبة بني هاشمي، 1381 ه'.ق، ج3، ص 141 - طبرسي، اًّعلام الوري،
الطعبةالثالثة، المكتبةالاًّسلامية، ص 346/
-25شيخ مفيد، همان كتاب، ص 318 - طبرسي، همان كتاب، ص 346 - علي بن عيسي الاًّ ربلي، همان كتاب، ص
141 - مجلسي، بحار الأنوار، تهران، المكتبةالاًّسلامية، 1395 ه'.ق، ج50، ص 21 - همان كتاب ص 320/