ايّام سوگواري ابن الرضا بود
ايّام سوگواري ابن الرضا بود
اي اهل دل عزاي عزيز خدا بود
جاري كنم ز ديده خود سيل اشك را
در ماتمي كه فاطمه صاحب عزا بود
از جور امّ فضل غريبانه جان سپرد
آن كو امام و رهبر اهل ولا بود
همچون حسين با لب عطشان شهيد شد
كز ماتمش جهان همه ماتمسرا بود
فرياد آب آب ز حجره رسد به گوش
چون تشنه لب ز آتش زهر جفا بود
بر گرد شمع عشق چو پروانه شد فدا
آن عاشقي كه مظهر عشق و وفا بود
امشب بگير دامن او را تو «حافظي»
كو مظهر عنايت و لطف خدا بود
***