ابوسعيد سهل بن زياد آدمي رازي (درگذشت در حدود 255ق)، از محدثان شيعه كه روايات بسياري نقل كرده و به جرم غلو از قم اخراج شد. او محضر امام جواد (ع)، امام هادي (ع) و امام عسكري (ع) را درك كرده است.
در مورد شخصيت حديثي سهل بن زياد سه نظر وجود دارد:
توثيق: شيخ طوسي [1]، وحيد بهبهاني[2]، محدث نوري[3] و مرحوم بحر العلوم[4] وي را توثيق كرده اند.
تضعيف: شيخ صدوق، نجاشي[5] و ابن غضائري[6] و محقق خوئي [7]او را ضعيف الرّوايه شمرده اند.
اعتماد بر روايت وي: مجلسي دوم با اين كه وي را ضعيف مي داند روايات وي را قابل اعتماد تلقي مي كند.[8]
نام سهل در اسناد بيش از 2300 روايت ذكر شده است. او مدتي در قم زندگي كرد، اما احمد بن محمد بن عيسي اشعري وي را كذّاب (دروغگو) و غالي خواند و از قم بيرون راند. از آن پس او در شهر ري ساكن شد. از نوشته هاي او دو كتاب التوحيد و النّوادر را نام برده اند.

1. رجال الطوسي، ص 387
2. تعليقه علي منهج المقال، ص 198
3. خاتمه المستدرك، ج5، ص 230-215
4. الفوائد الرجالية (للسيد بحر العلوم) ، ج 3، ص 25
5. رجال النجاشي، ص 185
6. ابن الغضائري، ج 1، ص 67
7. معجم رجال الحديث، ج 8، ص 340
8. الوجيزة في الرجال، ص 91