ام فضل دختر مأمون و همسر امام جواد عليه السلام پس از مرگ پدرش، همراه با برادرش جعفر و عمويش معتصم، خليفه عباسي، هم دست شدند و توطئه شهادت امام جواد عليه السلام را طرح ريزي كردند. در نهايت، چنين تصميم گرفته شد كه ام فضل آن حضرت را مسموم كند. ام فضل پس از شهادت امام، به پاس اين عمل خود به دار الحكومه معتصم راه يافت و همين، ردپاي معتصم را در به شهادت رساندن امام جواد عليه السلام آشكار ميسازد.

معتصم، خليفه عباسي و جعفر، پسر مأمون، سمي را در انگور تزريق كردند و براي ام فضل فرستادند. ام فضل نيز آن را در ميان كاسه اي گذاشت و جلو امام جواد عليه السلام نهاد و از آن انگور بسيار توصيف كرد. سرانجام آن حضرت از انگور خورد و طولي نكشيد كه آثار سم را در خود احساس كرد. در همان حال ام فضل پشيمان شد و گريه كرد.

حضرت به او فرمود: «چرا گريه ميكني؟ اكنون گريه تو سودي ندارد. اين را بدان كه به سبب اين جنايت، به چنان دردي مبتلا ميشوي كه هرگز علاج ندارد و چنان به تنگدستي افتي كه جبران پذير نباشد».

بر اثر نفرين آن حضرت، ام فضل به دردي بيمار شد كه همه اموالش را در راه معالجه آن مصرف كرد، ولي سودي نبخشيد و با نكبت بارترين وضع به هلاكت رسيد. برادرش جعفر نيز در حال مستي به چاه افتاد و جسد بي جانش را از چاه بيرون آوردند.