بازگشت

آيه ي «نور علي نور»




جلوه در محفل چو نوري عارض جانانه كرد

عاشقان را با نگاهي واله و ديوانه كرد



خيل مشتاقان خود را با نگاهي دلفريب

ديده روشن از فروغ نرگس مستانه كرد



آتش شوق وصالش كرد با دلدادگان

آن چه سوز اشتياق شمع، با پروانه كرد



باده از خمخانه ي وحدت چو در پيمانه ريخت

عارفان را سرخوش و سرمست از آن پيمانه كرد



ريخت از هر تار مويش آيتي ز آيات حق

چون نسيم آفرينش موي او را شانه كرد



آشناي مه جبيني باش كاندر بزم عشق

شوق ديدارش جهاني را ز خود بيگانه كرد





[ صفحه 457]





نازم آن ريحان خوشبويي كه با باران فيض

تربيت دست «رضا» در دامن «ريحانه» كرد



صبحدم در خانه ي ريحانه خورشيدي دميد

كز فروغ چهره اش روشن فضاي خانه كرد



كوكب برج فضايل، خسرو خوبان جواد

آن كه مشق نورعلمش مردم فرزانه كرد



وارث تاج ولايت شهرياري كز بيان

ساحت حق را جدا از باطل و افسانه كرد



بي رخش كاشانه ي دين چونشب تاريك بود

پرتو صبح جمالش روشن اين كاشانه كرد



ابر احسانش جهان را خرم و شاداب ساخت

كاخ ايمانش بناي كفر را ويرانه كرد



نعمت شاهانه ي او شامل شاه و گداست

كي تواند كس سپاس نعمت شاهانه كرد



آيت «نور علي نور» از حريمش شد عيان

چون در آغوش صدف جا آن در يكدانه كرد



از پي نابودي شالوده ي كفر و ضلال

تكيه بر عزم بلند و همت مردانه كرد



اي «رسا» جان را نثار مقدم جانانه كن

زان كه جان بايد نثار مقدم جانانه كرد



قاسم رسا

ديوان دكتر قاسم رسا / 242