در مجالس المؤمنين است كه در خلاصه مذكور است كه او به خدمت حضرت امام رضا عليه السلام رسيده و نزد آن حضرت قدر و منزلت بسيار داشت و اختصاص تمام به حضرت امام محمدجواد عليه السلام داشت و اجماع نموده اند اصحاب بر تصحيح هر چه او روايت نموده باشد و اقرار به فقه و اجتهاد او كرده اند در سال دويست و بيست و يك بعد از وفات حسن بن علي بن فضال به هشت ماه وفات يافت.

و در مختار كشي از احمد منقول است كه گفت روزي به اتفاق صفوان بن يحيي و محمد بن سنان و عبدالله بن المغيره يا عبدالله بن جندب نزد حضرت امام رضا عليه السلام رفتيم و چون ساعتي نشستيم برخاستيم پس آن حضرت از آن ميان مرا فرمودند كه اي احمد تو بنشين پس نشستم و آن حضرت با من به سخن درآمدند و من نيز از آن حضرت سؤالها مي نمودم و جواب مي شنيديم تا بيشتر شب گذشت و چون خواستم كه به منزل خود روم مرا فرمودند كه مي روي يا همينجا خواب مي كني؟ گفتم جان من فداي تو باد اگر فرمائي كه بروم مي روم و اگر مي فرمائي كه باش در خدمت مي باشم، پس فرمودند كه اينجا خواب كن كه دير وقت شد و مردم



[ صفحه 628]



درهاي خانه بسته اند و به خواب رفته اند. آنگاه آن حضرت برخاستند و به حرم شريف رفتند و چون مرا گمان شد كه آن حضرت به حرم درآمدند به سجده افتادم و در آن سجده گفتم حمد مر خداي را كه حجت خود و وارث علوم انبياء را از جميع برادران و اصحاب من با من در مقام انس و عنايت درآورد، و هنوز من در سجده بودم كه آن حضرت آمدند و به پاي مبارك خود مرا متنبه ساختند، پس من برخاستم و آن حضرت دست مرا گرفته ماليدند و فرمودند كه اي احمد بدانكه حضرت اميرالمؤمنين صلوات الله عليه به عيادت صعصعة بن صوحان رفت و چون از بالين او برخاست به او گفت كه اي صعصعه زنهار كه افتخار نكني بر برادران خود به عيادتي كه من تو را نموده ام و از خداي برحذر باش اين سخن به من گفتند و به حرم شريف مراجعت نمودند. و ايضا از او روايت نموده كه گفت وقتي كه حضرت امام علي بن موسي الرضا عليه السلام را به گفته ي مأمون از مدينه مي آوردند او را به جانب بصره بردند و به كوفه در نياوردند و من در آن وقت به قادسيه بودم پس آن حضرت مصحفي نزد من فرستاد و چون مصحف را بگشودم در آنجا سوره ي لم يكن ديدم كه اطول و اكثر بود از آنچه در ميان مردم است و از آنجا چند آيه حفظ كردم تا آنكه مسافر مولاي آن حضرت آمد و مصحف را از من گرفت و در منديلي نهاد و آن را مهر كرد پس آنچه از آن مصحف حفظ كرده بودم مرا فراموش شد و هر چند جهد كردم كه مرا يك كلمه از آن بياد آيد ميسر نشد.