محمد بن فضيل صيرفي مي گويد: نامه اي به امام جواد عليه السلام نوشتم و در آخر نامه پرسيدم: «آيا اسلحه ي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نزد شماست؟» ولي فراموش كردم كه نامه را بفرستم.»

حضرت نامه اي به من نوشت و در آن از من چيزهايي خواست و در آخر آن نامه مرقوم فرموده بود: «اسلحه ي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نزد من است و آن در ميان ما به منزله ي تابوت است در ميان بني اسرائيل. به هر كجا برويم آن را با خود مي بريم و اين نزد هر امامي موجود است.»

من باز در مكه بودم و افكاري شيطاني به ذهنم رسيد كه جز خدا كسي از آن خبر نداشت. وقتي كه به مدينه رفتم و به خدمت امام جواد عليه السلام رسيدم. حضرت نگاهي به من كرد و فرمود: «از آن فكرها استغفار كن و ديگر به سوي آنها مراجعت نكن.» [1] .